Växjö naar Ulricehamn

Vandaag is het plan om de route verder naar het noorden te volgen. Piet (de fietser) is iets sneller met het inpakken en ontbijten dan ik. Ik zeg hem nog even gedag voor hij vertrekt. Een kwartier later ben ik ook klaar voor vertrek. Ik draai met de motor een rondje om de plek waar m'n tent gestaan heeft en zie dat de brillenkoker van Piet op de grond ligt. Wat nu? Ik weet dat Piet nog naar Växjö zou gaan, maar ik weet niet welke route hij daarheen volgt. Zo'n grote voorsprong zal hij niet hebben, dus besluit ik maar eens flink gas te geven om hem bij te kunnen halen. Ik kies de meest logische route naar de stad en probeer zo veel mogelijk de fietspaden te volgen. Net op het moment dat ik op wil geven zie ik hem afslaan naar een. Ik draai het fietspad op en kom naast hem te rijden. Hij kijkt nog wel een soort van verbaasd hoe ik ineens kom opduiken, als ik hem vertel dat ik z'n brillenkoker gevonden heb is hij helemaal stomverbaasd, hij mistte hem nog niet eens.
Ik besluit ook maar gelijk eens wat te gaan eten. Verderop stop ik bij een boulevard, waarbij de kraaien direct weer naast me zitten op het moment dat ik m'n croissantjes tevoorschijn haal.
Even later pak ik de route weer op waar ik geëindigd was. Het landschap verandert zo nu en dan weer. Er komen meer heuvels en meren in het landschap en de bossen zijn minder dichtbegroeid. Onderweg loopt de route door een aantal geweldige nationale parken. Het rijden gaat steeds beter en beter en het tempo gaat ook omhoog. Aan het einde van de dag ga ik op zoek naar een camping. De eerste camping is onderdeel van een vier sterren mountain resort. Het ziet mij er iets te decadent uit en het ligt pal naast een grote doorgaande weg. Een eindje verderop heb ik meer geluk. In het plaatste Ulricehamn is een uitstekende camping. Naast mij staat een Duits stel met een camper en aan de andere kant naast me staat een Duitse fietser. De camperman, Dieter komt na vijf minuten aan met een biertje. Hij praat alleen maar Duits en vraagt of ik ook Duits kan. Nou ja op zich wel een beetje, maar na een paar biertjes gaat het meestal steeds beter. Om de paar minuten staat hij naast m'n tent, telkens opnieuw met een ander verhaal. Wellicht houdt hij de voortgang van m'n Duits bij.
De volgende dag word ik wakker en merk ik dat ik al aardig kapot van het rijden de afgelopen week besluit dat het maar eens tijd wordt voor een dagje vrij om uit te rusten. Op veel Zweedse campings heb je bij het toiletgebouw ook een keuken, waarin een koelkast, magnetron en gasfornuis aanwezig zijn. Vanochtend zit ik in de keuken te ontbijten met Herbert, de Duitse fietser. Hij is een paar jaar met pensioen en besloot op de fiets naar zijn zoon in Helsinki te gaan. Zozo zeg ik, dat is best een eind! Nee hoor, ik ben al eerder naar de noordkaap en naar Singapore gefietst. Man, wat voel ik me af en toe toch een mietje vergeleken bij sommige mensen. Nu zit het hem in de meeste gevallen in de kwestie van tijd die je ergens voor vrijmaakt. Maar naar Singapore fietsen vanaf Duitsland is zeker niet niks! Hij zit vol met bizarre verhalen en goede tips voor onderweg. Reuze interessant!

Het is hartstikke mooi weer en bijna 28 graden. Tijd om naar het strandje achter de camping te gaan! Het water is ongeveer 20 graden en je kunt er prima in zwemmen. Naast de camping en het strand zit een restaurant. De eigenaar van de camping gaf aan dat je er tussen d e middag prima kunt eten. Dat moet dan maar eens getest worden! Voor ongeveer negen euro kan je aanschuiven aan een groot buffet en pakken wat je wilt. Dat klinkt al heerlijk! Het eten is niet slecht en het feit dat er bijna alleen maar mensen uit hun werk hier komen om te eten bevestigd dat.
'S avonds besluit ik maar weer lekker lui te doen en ergens eten te halen. Wat lichaamsbeweging kan geen kwaad, dus dan maar lopen naar de stad. Het scheelt ook weer, ik vind het namelijk vreselijk irritant om m'n motoroutfit aan en uit te trekken. Het is bijna drie kwartier lopen. Bij een Turks restaurantje bestel ik naar mijn idee iets gezonds van de kaart; een kebabsalade. Na een tijdje krijg ik de salade en kan bijna nergens sla vinden, alleen maar een grote hoop vlees op m'n bord. Waar is de sla? Ahaa, die zit verstopt onder het vlees. Niet zo gezond als verwacht dus. Op de terugweg besluit ik gelijk boodschappen te doen. In de supermarkt zie eindelijk bier voor een schappelijke prijs. Buiten de supermarkt wil ik m'n corona gelijk openen, maar heb geen opener. Geen paniek! Er is altijd iets waarmee je kunt openen. Ik herinner me de grote Deense kronen in m'n portemonnee. En hop! Nou ja, niet in één keer, maar met de tweede keer is hij open. Inclusief m'n wijsvinger, waar een mooie snee in zit. Bij de camping maar even ontsmetten.

Mijn plan was om vanavond vroeg naar bed te gaan en morgen vroeg op te staan.
Op de camping kom ik mijn Deutsche boerman Dieter tegen. "Mein zoon, wollen sie nog mal en bier?" Het klinkt alsof de lessen Duits weer zijn begonnen. Ik laat de plannen van hert vroege naar bed gaan maar even zitten. Het is reuze gezellig met Dieter en z'n vrouw en de gespreksonderwerpen lopen uiteen van Duitse dijken met onontplofte Engelse en Russische bommen tot Nederlandse steden en rivieren vol Duitse onontplofte bommen naar het wonen achter het ijzeren gordijn en de val van het ijzeren gordijn. Allemaal weer reuze interessant!
Tegen twaalven komen we erachter dat het hier bijna niet donker wordt en dat het maar eens tijd is om naar bed te gaan.