Ulricehamn - Forsvik - Kristinehamn

Vanochtend zeg ik gedag tegen Dieter en zijn vrouw. Zoals ik eigenlijk al had verwacht is het niet gelukt om vroeg weg te gaan. Het kost wat tijd om weer op gang te komen, maar na een tijdje krijg ik de slag weer te pakken. De route gaat verder door het bos en het tempo kan weer omhoog. Op een gegeven moment kom ik een bocht door en staat er voor me een graafmachine. Ik moet vol in de ankers om op tijd stil te staan. Op tijd kom ik tot stilstand en even sta ik in de enorme stofwolk die achter mij hing. De machinist van de graafmachine lacht en wuift dat ik er voorbij kan. De route loopt verder door een aantal natuurgebieden. Af en toe gaat de route een doodlopend pad in. Meestal is er dan iets op die plek te zien of is de weg af te snijden met een moeilijkere route. Ditmaal is er een cross parcour uitgezet in het bos. Een beetje uitdaging met het rijden is altijd wel leuk. Voordat ik aan het parcour begin ga ij eerst even wat eten. Tijdens het eten krijg ik het idee dat ik bekeken wordt, maar na een tijdje observeren kan ik niemand zien. Het zal wel. Ik begin aan de single-track door het bos en kom er bij de tweede heuvel al achter dat het misschien iets te ambitieus is voor een motor met bepakking. Ik wil het risico niet nemen dat ik op een plek beland waar ik niet uit kan komen en besluit terug te gaan naar m'n route. Bij het verlaten van het parcour kom ik erachter wat er naar mij heeft zitten gluren. Het is een wild-camera die waarschijnlijk bijhoudt wie er aanwezig zijn.
Verderop ligt een groot meer. Volgens mij is dit het tweede grootste meer van Zweden. Het meer ziet er mooi uit, maar ik kan het helaas alleen van een afstand bekijken omdat alle wegen die erheen leiden privaatwegen zijn. Misschien heb ik verderop meer geluk.
Na een tijdje verder rijden zie ik in de verte een vrouw met haar paard lopen. Omdat paarden nog wel eens onvoorspelbaar zijn zet ik vrijwel altijd de motor uit als ik voorbijrijdt en verderop weer rustig aan. Ook dit keer weer. Ongeveer honderd meter van te voren zet ik de motor uit en geeft de vrouw aan dat ik moet stoppen. Ik rol nog even verder en ik stop. Het paard blijkt werkelijk panisch te worden zodra hij dichterbij komt en de vrouw probeerd hem te bedaren en praat ondertussen tegen mij. Ik versta er werkelijk niets van en sta enigszins geschrokken te kijken van het paard dat loopt tegen te stribbelen. Gelukkig wordt hij rustiger en loopt hij met moeite voorbij. Dat heb ik nog nooit eerder meegemaakt.

Aan het einde van de dag kom ik op een mooie natuur camping. Nee, geen naturisten camping. Dat schoot namelijk wel even door m'n hoofd toen ik over de op rij laan reed; wat als het nou...? Maar nee, het is een hele mooie camping aan een meertje. Het water van het meer is lekker warm, ongeveer 22 graden. Ik ga even zwemmen en daarna op zoek naar een plek om te eten. De dichtstbijzijnde grote stad is Karlsborg. Dat klinkt al goed! Bij het zoeken naar restaurants is het me opgevallen dat in Zweden bijna de helft van de restaurants pizzeria's zijn. Deze keer beland ik ook weer bij een pizzeria. Ook deze keer heb ik niet veel geluk met het random kiezen van een pizza uit het menu. Ik krijg een pizza met shoarma en bacon en is voor de helft bedekt met knoflooksaus. De pizza is niet geweldig en ik zit na een paar uur nog steeds knoflook op te boeren.

De volgende ochtend ben ik weer vroeg wakker. Net als alle afgelopen dagen heb ik het koud en is het al licht. Ik heb mijn o zo lichte en compacte slaapzak veroordeeld tot zijnde absoluut waardeloos als het wat kouder wordt en neem me voor een andere te kopen voor een volgende reis.

De route vandaag begint goed met het rijden langs een stuwmeertje. De schuif van de stuw staat een klein beetje op e en er spuit flink wat water doorheen. Daar gaat het hart van de watermanager wel harder van kloppen! Na wat foto's vertrek ik weer. Verderop bij de route zie ik een aantal grote windmolens op een heuveltop staan. Ik maak een kleine omweg om er te komen en kom erachter dat er helaas geen mooi uitzicht op me zit te wachten. Mijn navigatiesysteem is nogal in de war van de omweg en laat me het stuk dat ik al eens gereden had weer opnieuw doen. Het voordeel dan wel is dat je de weg en de bochten een beetje kent, waardoor je nog wat sneller kan rijden. De route maakt nog wel meer omwegen, deze keer ben ik de navigatie vóór en neem ik een zelfgekozen route door het bos. Al gauw kom ik erachter dat dit een wandelroute, sterker nog; een pelgrimsroute. Er staat een ibfobordje langs het pad. Niet dat ik veel moeite neem om die te lezen, aangezien het in het Zweeds is. Even verderop zie ik iets in m'n ooghoek, een zonnecel met een gtrote rugzak ernaast en een ware pelgrim die in z'n blote bast even ligt uit te rusten van zijn tocht.
Later die dag gaat het bij het maken van een bocht bijna mis als de voorband grip verliest, in een laatste poging om mezelf te redden steek ik m'n been en weet mezelf overeind te houden. Deze vakantie ben ik nog niet één keer gevallen, dat is wel eens anders geweest, voorgaande jaren ging het van één tot meerdere keren per dag weleens mis.

In de buurt van Kristinehamn ga ik op zoek naar een camping.
Ik heb een camping gevonden aan het Vånern. Het meer is enorm, groter dan het IJsselmeer. Het is ook koud. Op de camping staan vrij veel gezinnen met kinderen. Niet zo relaxt helaas, je kan altijd wel ergens een kind horen huilen. Gelukkig heeft deze camping ook wat gemakken. Zo kan ik m'n was weer eens doen, dit keer met een echte wasmachine. Helaas is het niet dezelfde machine als thuis. Maar ach, deze dingen zijn zó gemaakt dat vrouwen het moeten kunnen begrijpen. Uhm... ja, hoe werkt dit? Ik ben te trots voor de handleiding, dus dat gaat hem niet worden. Er staan alleen maar getallen en tekens op, dus ik kan de taal ook niet de schuld geven. Na een tijdje geef ik het op en pak de handleiding. Blijkt dat de handleiding niet van deze machine is... Dan maar weer zelf vogelen. Na een tijdje krijg ik hem aan de praat en vind ik gelukkig ook nog wat wasmiddel. Als het apparaat aan staat kom ik erachter dat er iets bij moet. Pff hoe gaat hij nu weer open? De uit-knop biedt uitkomst. Fantastisch! Het avondeten bestaat uit een van de bekende droogvoermaaltijden, namelijk rijst met beef. Het smaakt prima! Vóór ik ga slapen besluit ik me maar eens beter voor te bereiden op de kou en doe nu twéé lagen kleren aan in de slaapzak in de hoop het nu niet koud te krijgen.

Vandaag was overigens de laatste dag dat ik de trans euro trail heb gevolgd en morgen moet ik helaas weer beginnen aan de terugreis.