Dag 8-10

Dag 8, vertrek uit Cappadocië

Vandaag vertrekken we vanuit Cappadocië. Het plan was om vroeg te vertrekken, maar dat lukt niet helemaal, aangezien we bij het uitgebreide ontbijt blijven steken, in de hoop genoeg energie te verzamelen. De route staat al geprogrammeerd op de grens met Iran. De navigatie geeft aan dat we de komende 297 kilometer rechtdoor kunnen rijden. Het komt er eigenlijk zelfs op neer dat we tot aan de grens deze weg kunnen volgen. Mooi, de navigatie kan voorlopig dus uit. De weg waarop we rijden is eigenlijk een soort van mix tussen een snelweg en een provinciale weg. Het is er niet druk en vaak is er een behoorlijke vluchtstrook om op te rijden. Onderweg komen we langs een tankstation, met een restaurant gedeelte. Het restaurant is eigenlijk meer een truckers kantine. Zoals gewoonlijk gaat het bestellen met handen en voeten. Gelukkig weten we onderhand wel een paar namen van goede gerechten, maar het is dan altijd nog de vraag wat je precies voor je neus krijgt. Deze keer is het gelukkig weer een blijde verassing. We krijgen een soort van pompoensoep voorgeschoteld. Na het eten komen we er buiten achter dat Daniël een lekke band heeft gekregen. Ditmaal door een doorntje. Terwijl we hier achter komen begint het te regenen. Niet ideaal. Dan maar plakken onder de veranda van de kantine. Er blijkt een doorn in de band te zitten. Gelukkig  is de band zo geplakt en kunnen we verder. Het weer is wat aan de twijfelachtige kant, verderop zien we buien overtrekken, maar gelukkig is het bij ons nog droog. We naderen Kayseri, een behoorlijk grote stad met bijna 1,4 miljoen inwoners. Net voor we de stad inrollen heeft Daniël weer pech, de lekke band die we net geplakt hebben is wéér  lek. Nu staan we helaas naast de doorgaande weg, op een strook tussen de weg en even verder een spoorlijn. De binnenband halen we tevoorschijn en dan blijkt wat het probleem was; er is lucht onder de plakker gekomen die we net erop hebben geplakt. De plakker gaat eraf en na flink schuren gaat de nieuwe erop. Nu snel de band erop, wiel terug, tassen op de fiets en snel weer verder. In de stad gaan we op zoek naar de Decathlon, om een nieuwe brander en wat kleren. Omdat we de fietsen niet achter willen laten gaan we één voor één de winkel binnen. Aan mij de eer om op zoek te gaan in de winkel en het boodschappenlijstje af te werken. Ik kom terug met een gasbrander en een mooie stretch broek, iets wat wel zo fijn is tijdens het fietsen. Ik geef Daniël instructies mee over waar hij zoeken moet en hij verdwijnt voor lange tijd in de winkel. Ondertussen begint het hard te regenen en blijf ik de fietsen bewaken. Als Daniël terugkomt laat hij z'n nieuwe aanwinst zien, namelijk een dikke winterbroek. Bij het zien van de broek schiet ik in de lach en verklaar hem haast voor gek aangezien we afgelopen dagen alleen in fietstenue of met korte broeken hebben gereden. Zelf kijkt hij ook enigszins bedenkelijk naar de broek. Ja ach, we gaan wel zien wat het weer gaat doen. 
Vanwege de regen besluiten we een hotel op te zoeken. Uiteraard heeft de goedkoopste optie de voorkeur en even later staan we bij de receptie. De receptioniste spreekt helaas amper Engels, wat tot de nodige miscommunicatie leidt. Gelukkig lijkt he het te begrijpen en krijgen we even later een sleutel van een kamer. We zeulen met de tassen erheen en stappen de kamer binnen. Kennelijk ging er bij de receptie toch iets mis, aangezien we een eenpersoonskamer belanden. Teruggekomen bij de receptie leg ik het verhaal met handen en voeten uit en valt eindelijk het kwartje. Gelukkig klopt het uiteindelijk en hoeft geen van ons tweeën op de grond te slapen.

Dag 9
Vandaag vertrekken we uit Kayseri. De keuze om voor een nacht een hotel te nemen bleek een goede, het heeft namelijk bijna de hele nacht hard geregend. Bij het volgen van de navigatie blijkt dat we bijna direct een flinke heuvel over moeten. Daar hebben we eigenlijk geen zin in. We besluiten een andere route te nemen. Dit blijkt geen heel goed idee te zijn. Even later dalen we een eind af een grote kloof in en volgen we een langere route omhoog dan de eerste route aangaf. Bovenaan de heuvel gekomen staan we even uit te rusten voordat we weer de doorgaande weg op gaan. Er komen twee mannen aan fietsen die ons begroeten en een praatje willen maken. Iets wat je overigens niet vaak ziet; andere fietsers. Ze zijn op weg om hun zaterdagse rondje rond de berg te fietsen. Een van hen zegt als we bijna weggaan "God bless you!" Bij mezelf vraag ik af of hij nu christen of moslim is? Volgens statistieken zou negentig procent van de Turkse bevolking moslim zijn en tien procent anders gelovig. Even later blijkt dat de man christen is. Dat is leuk, dat maakt ons broeders. Na nog een kort gesprek vertrekken ze en wij even later ook.
De regenwolken van afgelopen nacht trekken langzamerhand weg en de lucht wordt weer strakblauw. Het is nog best koud. In de verte zien we een met sneeuw bedekte bergtop. Tegen de middag stoppen we bij een wegrestaurant om te eten. Zo te zien is het ook lunchtijd van de verkeerspolitie in deze regio. Binnen ziet het geel van de politie. Als de lokale dienders hier eten zal het eten best goed zijn. Dat blijkt even later gelukkig ook als we een flink gerecht voorgeschoteld krijgen. 
We rijden verder. Het begint bijna donker te worden en naderen verderop een stadje. Net bovenaan de heuvel krijg ik een lekke band. Snel plakken voor het donker is! De band is binnen no time geplakt en we kunnen weer verder. Daniël stelt voor om weer ergens te gaan  kamperen. Prima idee! We draaien de weg af en gaan op zoek naar een mooie plek op een heuvel. We zetten onze tenten op naast een akker en beginnen dan met koken. De net gekochte gasbrander kan nu mooi getest worden. Na wat gehannes blijkt het ding niet te werken. Pff hoe kan dat nou, hij is net nieuw?! Binnen korte tijd ligt de brander uit elkaar en blijkt dat hij door een productiefout niet werkt. De sproeier die het gas moet vernevelen is niet ver genoeg doorgeboord waardoor er niets doorheen komt. Na een kwartier vijlen met de multitool heeft de sproeier een opening gekregen, waar het gas doorheen kan. We testen het uit en aanschouwen een behoorlijke vlam, a la Shell Pernis. Geen groot succes, maar in ieder geval is het iets. Nu het donker is wordt het ook gelijk een stuk kouder. Daniël vertelt me tijdens het koken dat het vannacht Waarschijnlijk zes graden onder nul wordt. Wat?! Sinds wanneer wist je dit?! Uhm, vanmiddag al. Had je dat niet even kunnen zeggen voordat we gingen kamperen?! Uhm, nou het leek me eigenlijk wel een leuk idee. Dat wordt dus met kleren aan naar bed. Met een paar lagen kleding aan kruipen we onze tenten in en gaan dan slapen. 's Nachts word ik wakker van de kou en moet ik er even uit. Het is ontzettend koud en donker. Boven me is de melkweg van voor tot achter te zien. 

Dag 10

Het geluid van een moskee een eind verderop wekt me tijdens de zonsopkomst en ik besluit er maar direct uit te gaan. Buiten is alles met een laagje rijp bedekt, inclusief onze tenten. Even later zitten we aan het ontbijt en te wachten tot de tenten ontdooien en droog worden door de zon. We pakken de boel weer in en gaan dan langs een supermarktje om eten te halen voor de middag. Net buiten het dorp komen we een andere fietser tegen. Eddy komt uit Hong Kong en is vanuit Teheran komen fietsen en fietst dus in tegengestelde richting. Daniël is benieuwd naar zijn echte naam die hij in Hong Kong gebruikt? Een lange en voor mij niet herhaalbare  naam volgt dan. Oké Eddy dus. We delen wat verhalen en ideeën uit en gaan dan weer verder.  De route gaat door een leeg landschap. Kilometers achter elkaar is er niet veel te zien, behalve her en der mensen die een soort van hoge hekwerken langs de weg aan het bouwen zijn. Na een halve dag nadenken kom ik op de mogelijke reden voor het zetten van zo'n kilometers lang hek langs de weg; namelijk tegen sneeuw. Er zou hier namelijk best eens flink wat sneeuw kunnen liggen. Op de bergen verderop zien we ook al besneeuwde toppen. Onderweg komen we gelukkig nog langs een wegrestaurant waar we snel wat eten voor we verdergaan. In de verte zien we de weg afbuigen naar de bergen. Het begint te schemeren op het moment dat we omhoog gaan. In de hoop dat we één bergpas over moeten en dan weer naar beneden kunnen gaan we verder. Bovenaan gekomen blijkt dit niet het geval. We kijken op de kaart en zien dat we nog minimaal tien kilometer omhoog en naar beneden moeten om over deze bergrug heen te gaan. Het wordt al snel donker en we besluiten dat het verstandig is om snel op zoek te gaan naar een kampeerplek. Met flinke tegenzin gaan we op zoek. We zitten namelijk behoorlijk op hoogte, en dat is voor de temperatuur alleen maar nadelig. Op zo'n honderd meter onder de sneeuwgrens vinden we een kampeerplek naast een net geploegde akker. Warm avondeten maken gaat helaas niet, omdat we daar niet op gerekend hadden. Met een paar lagen kleding kruipen we weer onze tenten in.