Kristinehamn - Fehmarn - thuis

Vanochtend sta sta ik vroeg op in de hoop snel op de motor te kunnen zitten en aan de terugreis te beginnen, want ik heb nog een lange weg te gaan naar huis. Ik sla het ontbijt dit keer over en begin gelijk met het inpakken van de tassen en het afbreken van de tent. In een recordtijd is alles ingepakt en ben ik om negen uur al klaar om te vertrekken. In een plaatsje verderop stop ik bij een supermarkt om alsnog een ontbijt te halen en bij het tankstation pomp ik de banden weer op.

De doorgaande wegen in Zweden zijn erg goed en over het algemeen vrij rustig. Het plan is om via Malmö met de brug over te steken naar Kopenhagen. In de buurt van Malmö zie ik de Sontbrug in de verte al liggen. uiteraard moet er weer tol betaald worden. Op de brug kan je genieten van het uitzicht over het water en de stad die in de verte ligt. 

Op één tank zou ik 240 tot 280 kilometer moeten rijden. het verbruik van de motor ligt namelijk tussen de 1 op 17 en de 1 op 20  en er gaat 14 liter in m'n tank. Tijdens het rijden over de snelweg heb ik vaak toch niet zo veel te doen en ben ik nog weleens aan het bereken hoe ver ik nog kan rijden. Het verbruik hangt van m'n snelheid en rijstijl af en dat geeft genoeg variabelen dat ik lekker aan het rekenen blijf. Zo ook vandaag. Zij het niet dat ik deze keer de grens probeer op te zoeken en een miscalculatie maak. Het gevolg; de motor begint te haperen op de enigszins drukke snelweg net buiten Kopenghagen en valt een paar seconden later uit. Snel stuur ik naar de vluchtstrook en kom daar tot stilstand met nog zeven kilometer te gaan naar het tankstation. Gelukkig is het allemaal geen drama aangezien ik een tankje met wat benzine voor m'n kookstel in de zijkant van de tas heb zitten. Binnen een minuut kan ik weer verder en haal het gelukkig tot aan het tankstation. 

De volgende stop is bij de veerboot naar Duitsland. Bij aankomst bij de ferry blijk ik geluk te hebben, hij legt net aan en ik mag als eerste aan boord. In de verte kun je een aantal windmolenparken op zee zien liggen, met daarboven een een bruine smog laag. Ik weet niet wat ik minder graag zie, de windmolens op zee of de smog? Aan boord probeer ik m'n laatste Deense kronen op te maken in de veel te dure ''tax free" shop. 

Aan de overkant ga ik op zoek naar een camping. Niet zo moeilijk in dit geval, op het kleine eilandje zijn zeker wel tien campings te vinden. Ik kom aan op een vrij grote camping. Er is plek zat, maar mensen die op doorreis zijn worden op het daarvoor bestemde veld geplaatst. Het veld is aardig vol met andere kampeerders en ik moet zoeken naar een plek. Ik kom naast een Duitse motorrijder te staan die in de omgeving aan het toeren is. We praten wat en wisselen ervaringen uit over het rijden. Omdat het al laat begint te worden ga ik gauw naar het restaurant dat naast de camping zit. Héél toevallig; het restaurant bij deze camping is net als de camping op de heenweg een grieks restaurant. Zelfs de servetten met daarop de kaart van Griekenland zijn hetzelfde. Ik geef mijn bestelling op en ga dan zitten wachten. Het duurt best lang, maar het is druk dus misschien wel logisch. Na een tijdje komt een serveerster vragen of ik al wel besteld heb? Uhm... ja, een tijd geleden al! Het blijkt dat de bestelling niet goed doorgekomen is bij de keuken. Na vijf minuten komt mijn salade aan en nog vijf minuten later een kale schnitzel met patat. Ik ben al lang blij dat ik iets te eten heb en heb het ook weer binnen vijf minuten op. 

De volgende dag lukt het helaas niet om zó vroeg als gisteren te vertrekken.Het is overigens de eerste wat minder goede dag wat betreft het weer, het is namelijk een beetje mistig. In het campingwinkeltje haal ik ontbijt en weer eens wat koffie. Ik heb een lange dag voor de boeg, nog 660 kilometer rijden. Gisteren heb ik 670 kilometer gereden, dus ik ben al over de helft!  De autobahn lijkt wel eindeloos. Het is vrij druk met vakantieverkeer op de weg en bij de grote steden zijn er een hoop wegwerkzaamheden met daaruit voorkomende files. Zadelpijn begint ook al gauw weer een probleem te worden. Dan maar weer een nieuwe houding verzinnen. Benen omhoog langs de tank, benen gestrekt en half slepend over de weg, eerst de ene bil op het zadel en na een tijdje de andere weer en wat het beste blijkt; staand rijden. Nu is staand rijden prima vol te houden bij 80 kilometer per uur, maar dit is wel de autobahn en bij 110 is het toch wat lastiger. Dan maar gewoon lang volhouden. 

Na meer dan negen uur rijden kom ik eindelijk veilig en wel weer thuis aan. Deze vakantie was niet de meest spannende, maar ik ben wel weer wat wijzer geworden en heb weer eens goed m'n hoofd leeg kunnen maken.

Tot het volgende verhaal!