Pammukale - Efeze

Vanochtend vroeg ga ik eerst langs de hierapolis, de oude Romeinse stad bovenop de heuvel. De lonely planet raad aan om naar de ingang aan de zuidzijde te gaan en daar te beginnen. Helaas moet je hiervoor wel een aantal kilometer lopen. Gelukkig kan ik halverwege meeliften met een van de gidsen die op de brommer op weg is naar z'n werk. De brommer moet hard werken om de berg op te komen, maar we komen er wel. Hierapolis is een een oude stad geweest die bij een natuurlijke waterbronnen ligt, waarmee de badhuizen en dergelijke gevuld werden. Het best bekende onderdeel hiervan zijn de natuurlijke terassen die zijn ontstaan door de loop van het water. Helaas is er niet zo veel meer van over als vroeger, door de beschadiging door toeristen. Desalniettemin is het nog steeds erg mooi om te zien.

Ik haal m'n spullen op bij het hotel en ga dan richting Laodicea. Wat me opviel is dat veel van de Romeinse steden die gevonden zijn, in de bijbel voorkomen, wat het des te interessanter maakt om er rond te lopen. Na een tijdje in Laodicea rond te hebben gelopen heb ik het weer warm genoeg en stap ik weer op de motor voor wat verkoeling.
Ik ga verder richting Efeze. Onderweg stop ik bij een kraampje langs de weg om wat fruit te kopen, als net een oude man zijn, waarschijnlijk net zo oude Russische Minsks zijspanmotor aantrapt en wegrijdt. Bij het stalletje staat een vader met zijn zoontje perziken en nog een andere vrucht die ik niet ken te verkopen. De jongen vraagt hoeveel ik er wil? Één of twee wil ik er, nou, doe er toch maar één. Waarna de jongen een zak pakt en die druk begint te vullen net perziken. Ik probeer duidelijk te maken dat ik er eigenlijk maar een wil, maar hij bedoelt waarschijnlijk één kilo. Het heeft geen zin om het te proberen uit te leggen, dus neem ik maar de kilo. Het jongetje geeft trots de vier lira aan z'n vader en ik zit ik de hele dag op een perzikendieet. Ik kom aan bij efeze en besluit dan dat het waarschijnlijk beter is om morgenochtend naar de oude stad te gaan kijken. Ik ga op zoek naar een goed en goedkoop hotel, en na een tijd geklooid te hebben met de gps en flink wat kilometers heen en weer te hebben gereden, heb ik er een gevonden.
De hoteleigenaar die uit Duitsland komt laat mij de kamer zien. Het Iet er netjes uit en het is schoon. Ik vraag in het Duits of hij wifi heeft, waarop het antwoord 50 krijg? Ik heb geen idee wat hij bedoelt, today er bij hem een lampje gaat branden. Wifi lijkt in het Duits namelijk verrekte veel op wieviel, wat hoeveel betekent. De kamer kost, je raadt het al 50 lira. Gelukkig kom ik er later achter dat hij ook wifi heeft.