Karasu - Doganyurt - Samsun

S'ochtends neem ik afscheid van Iona en vertrek richting Sinop. Het eerste stuk is vrij vlak met rechte wegen, maar na een tijdje gaat de weg omhoog en rijd ik de hele dag over steile en bochtige bergwegen met fantastische vergezichten over de zee. De planning voor vandaag is om naar Sinop te rijden, maar halverwege de dag kom ik erachter dat ik door de zo mooie wegen geen meter opschiet en stel ik tegen de avond mijn plannen maar bij. Bij amasra stop ik even om te kijken naar de prachtige stad en neem een duik met mijn motor pak aan in de haven. Het blijkt helaas niet zo'n goed idee, want mn pak wordt wel droog, maar de binnenkant van mn laarzen niet. Raden hoe mijn voeten er s'avonds er uit zien. Ik rij langs Cide en kom er later achter dat dit het grootste dorp/stad was in de wijde omtrek. Ik besluit door te rijden naar het volgende dorp en daar een hotel te zoeken. Na lang doorrijden kom ik erachter dat op dit stuk op de weg na niets te beleven is en dat er slechts km de 20 tot 30 kilometer iets van een dorp is. Ik rij door naar het het eerste dorp dat op de borden aangegeven staat in de hoop er een hotel te vinden. Ik kom in het dorp en kom er helaas achter dat het eerstvolgende hotel 30 kilometer verderop is, wat ongeveer drie kwartier door de schemering over de berg weg is. Nou ja, fan maar een plek voor de tent zien te vinden. Het dorpje heeft een klein haventje met wat vissersboten en een strandje. Ik besluit om mijn tent op te zetten verderop in de haven waar een paar huizen staan en waar ik de volgende ochtend achter kom; een zandoverslag. Eenmaal de tent opgezet maak ik van het blik waarvan ik dacht dat het tomatensoep was, maar waarvan blijkt dat het tomatenpuree is open en maak ik een niet zo best smalende mix van tomatenpuree met noodles. Tijdens het koken komt de lokale politie nog even langs rijden en kijk ik een tijdje als een konijn naar de koplampen van de auto, waarna ze weer zonde iets gezegd te hebben vertrekken. Na een half uur slapen word ik wakker van de jandarme die met zwaailichten aan voor de tent staat, iemand doet de tent open, kijkt naar binnen en vertrekt dan ook weer zonder dat hij iets zei en zonder dat ik kans heb gehad om in m'n ogen te wrijven en iets te vragen. Kennelijk is het erg interessant allemaal zo'n tent op in het dorp. De volgende ochtend wordt ik wakker om 6.15, deze keer waarschijnlijk ook weer van het gebrul uit de speakers van de moskee. Na een kwartiertje komt een tractortje aan om zand te laden, net een paar meter van de tent vandaan. Ik help hem even met scheppen, waarna hij probeert uit te leggen dat ik maar beter snap kan vertrekken voor de vrachtwagens komen.

Doganyurt-Samsun

De weg verandert naar verloop van tijd in een kust weg die langs de prachtige oevers van de zwarte zee loopt. Onderweg stop ik even om te zwemmen. Ik besluit met de motor van de heuvel af het grind strand op te rijden en dan te gaan zwemmen. Het water is supermooi en het water lekker koel. Ik stap weer op de motor om het strand af te gaan, wat nog moeilijker os als dat ik vooraf al had gedacht. Het grind en zand is erg mull en er is niet doorheen te komen. Ik heb de bagage eraf gehaald en ben toen half duwend en flink gasgevend het strand afgekomen, waarna ik ook nog de bagage moest ophalen. Dit was de eerste ke er overigens dat ik mijn terreinbanden mis. Ik rijd verder en haal in een dorpje eten bij een kebabzaakje, waar ik met de eigenaar een gesprek voer via Google vertalen. Best handig zo'n app, hij kwam zelf met hey idee. Bij Sinop rijd ik het schiereiland rond en stop ik op het meest noordelijke punt van Turkije. Sinop is een mooi oud dorpje op een schiereiland met een nog mooiere kustweg. Ik rijd verder naar Samsun en zoek een hotel op en ga daarna eten in een chique restaurant voor een tientje.