Dag 5

Dobkow-Luze

Voor de geinterreseerde lezer: Dobkow ligt in Polen en Luze in Tsjechie.
Naast mij klinkt het veelbelovende geborrel van kokend water en geritsel van verpakkingen .
We zijn namelijk een beetje laat op deze camping aangekomen omdat de vorige dicht was ( zo'n 30 km terug) en de restaurants hier in de buurt zijn al gesloten. 
Karl is echter een meester in het prepareren van noodrantsoenen, zodat er geen honger dreigt. Gelukkig zit er ook sambal en peper bij om het lekker te maken.

Na vertrek uit Dobkow leek het ons leuk even langs het spoorwegmuseum te rijden, hier zouden oude stoomlokomotieven moeten staan, zo vertelde men.
En inderdaad er stonden er wel een stuk of 50 tot onze verbazing, sommige nog in hele goede- en andere in in minder goede staat.
Eerst even een bakkie doen in een daarvoor ingerichte restauratie wagon. 
De koffie is echter dermate sterk dat Karl z'n beker nog niet voor de helft op krijgt en Henk er de rest van de dag hartkloppingen aan overhoud. 
Je mag je eigen gang gaan op het terrein en dus dwalen we door een soort kerkhof van oude stoomloks en wagons; heel apart.
Daarna rijden we naar Tsjechie. 
Eigenlijk wilde ik beginnen met het roemen van het wegennet hier, maar na het berijden van een aantal binnenwegen denk ik er toch weer anders over. 
Misschien komt het wel omdat de TomTom nog steeds op " maximaal  hoogteverschil" ingesteld staat en dat dit ook geldt voor de oneffenheden in het wegdek, zodat we de slechtse wegen voor de wielen krijgen, zo zou je haast denken.

Na uren over mooie wegen gereden te hebben wordt het weer tijd om eens naar een camping te gaan zoeken. Gelukkig vindt de TomTom die meestal goed, maar deze keer gaat het wat minder.
We zien wel een camping maar deze blijkt gesloten.
Verder dan maar over allerlei bospaden. 
Daar komt op een gegeven moment een soort vakantiepark in zicht. 
We stoppen op het terrein om de I-pad met de camping-app te raadplegen.
Tot onze verbazing komen er een paar heuze ridders naar ons toe lopen, compleet met sabels en ander middeleews wapentuig.
Gelukkig spreken de ridders engels en nadat ze hun smartphones tevoorschijn gehaald hebben kunnen ze ons de weg wijzen. 
Wij gaan verder en de ridders gaan terug naar hun vakantiehuisjes.
Na nog een paar keer aan de locals gevraagd te hebben, weten we het zeker; de camping is gesloten. 
Dan maar 30 km terug waar ook een camping met een nederlands eigenaar zou moeten zijn.
In de avondschemering rijden we terug. In de bossen begint het al knap donker te worden. Gelukkig rijdt Karl met goed licht voorop, want de koplamp van de Kawa geeft maar een mager schijnsel. Het laatste stukje wegdek door het dorpje Luze blijkt ook nog gedeeltelijk opgebroken te zijn en door de stofwolk van de eerste motor wordt het zicht alleen maar minder.
De camping ziet er verlaten er staat 1 tentje en voor de rest alleen maar lege verhuurtenten.
De nederlands eigenaar is er gelukkig wel en we kunnen gaan staan waar we willen.
Nu ziitten we onder de luifel van zo'n tent met tafel en stoelen erbij.
Het is hier superstil en je hoort regelmatig een uil roepen.
Lekker toch.