Dag één, een valse start

Ik wordt wakker en begin gelijk met het bedenken van dingen die geregeld moeten zijn voor vertrek. Ontelbaar veel dingen moeten er nog gedaan worden. De motor heeft sinds een aantal reparaties en de nodige modificaties nog geen meter gereden en daarbij moet vanochtend ook nog de olie en het filter vervangen worden. Tijd dus om aan de slag te gaan. Ik begin eerst maar eens met het uploaden van de route die ik door Slovenië en Kroatië wil gaan rijden, de Trans Euro Trail, een off road route die door heel Europa loopt. Na wat geworstel met het programma van de tomtom is het eindelijk gelukt om de routes in de Gps te krijgen. Nu nog m'n cameraspullen pakken, kleren uitzoeken, gereedschap organiseren en nog snel even wat eten. Om drie uur 's middags ben ik eindelijk klaar om op de motor te stappen. Ik zeg m'n vader en moeder gedag en vraag of ze nog een foto kunnen maken. Ik probeer de motor te starten... en gelukkig, hij doet het. Terwijl ik hem in z'n versnelling zet kom ik erachter dat het rechter pedaal, waar we de vorige avond druk mee bezig zijn geweest, nu weer los zit. Na en poging gedaan te hebben om de bouten aan te draaien komen we erachter dat het maar duimen wordt of het pedaal wel blijft zitten. Om toch maar voor het zekere te gaan besluiten we de motor weer in de garage te zetten en de boel maar aan elkaar vast te lassen. Ik zit op m'n knieën in m'n volledige motor outfit met een lashelm op de boel aan elkaar te lassen. Hoe was het ook alweer: een goede voorbereiding is half werk?
Om half vier zit ik weer op de motor en kan ik eindelijk echt vertrekken. De gps stel ik in op Salzburg en daar ga ik dan eindelijk.
Terwijl ik in de regen door Maassluis rijd vraag ik mezelf af waarom ik eigenlijk op m'n oude motor zit? De remmen zijn niet geweldig, het zadel is hard en je trilt zowat uit elkaar. Verderop in de beneluxtunnel begint het weer te dagen, als ik de linkerbaan op ga en flink gas geef dan hoor ik achter me: BRAAAAPPP.
De weg richting Salzburg is alleen maar snelweg en is behoorlijk saai. Gelukkig begint het bij Nijmegen droog te worden en kan ik op een paar kleine buien na droog verder rijden. In Koblenz ga ik de snelweg af om een camping op te zoeken. Niet heel moeilijk overigens, want langs de Rijn barst het van de campings. Ik kom aan bij een leuke camping en zet m'n tent op met uitzicht op de Rijn. Er komen weer allemaal herinnering naar boven van een paar jaar terug toen ik hier met een paar vrienden en m'n broer over het fietspad langs deze camping kwamen fietsen. Na drie pogingen om dit verhaal te uploaden over het slechte netwerk gaat het me hopelijk nu eindelijk lukken.