Dag 8,9en 10

Beste mensen,

We combinerende laatste paar dagen maar in 1 aflevering, door gebrek aan avontuur.
Na een nachtje in het hotel zaten we de volgende dag aan een voor duitse begrippen karig ontbijt. (Het was tenslotte een goedkoop hotel)
Het weer was aardig opgeknapt en de zon deed z'n best.
We vervolgden met frisse moed onze weg, met navigatieinstelling : maximaal hoogteverschil. Via prachtige prachige en vooral bochtige wegen ging het westwaards. 
Even een apfelstrudeltje op een terrasje pakken en weer verder.
Het is trouwens opvallend dat er best veel mensen om 11 uur s'ochtends al aan grote pullen bier zitten.
S'middags even een paar broodjes bij de supermarkt halen, een tukje in een weidje langs de bosrand en weer verder.
Aan het eind van de dag weer een camping opzoeken.
s'Avonds eten in een plaatselijke Gasthof waar in 100 jaar niets veranderd leek en de onvermijdelijke schnitzels etc. werden geserveerd.

De volgende dag,het klinkt haast ongeloofwaardig, voor dag en dauw op.
Om deze tijd van het jaar kun je het s'nachts koud hebben in je tentje, terwijl het de volgende dag 30C wordt.
Fluitend reden we weg om een uur of 10, met het idee om na een uurtje weer een terrasje te pakken met koffie en..... 
Het ene dorpje na het andere doorkruist te hebben. . . .geen terrasjes, alleen maar boerengehuchtjes.
Het is vreemd dat er, ondanks het mooie weer en de mooie omgeving toch een soort sjaggerijnigheid kan toeslaan door gebrek aan koffie.
Gelukkig kwamen we later nog een koffieschenkend bakkertje tegen, maar toen was het al half 1.
Na het middageten moesten we op zoek naar een werkplaats, want Karl z'n motor was tijdens een te korte bocht gevallen, waardoor de schakelpook verbogen was.
Gelukkig kwamen we vrij snel langs een dealer van Husqvarna motormaaiers en dat soort dingen waar we in de werkstatt mochten sleutelen.
Er liep een wat zwijgzame monteur rond die een plaatselijke boer aan het helpen was met een motormaaier. Om te testen of de motormaaier het goed deed, liet hij h'm voluit draaien, hetgeen een vreselijke herrie produceerde, zodat wij ineen krompen met de handen voor de oren. Het motorgeluid van de Kawa viel hierbij in het niet.
De monteur verblikte of verbloosde echter niet en luisterde aandachtig of de loeiende machine goed liep.
Hierna weer verder. Op een gegeven moment maakte het mooie heuvellandschap echter plaats voor het Rijndal en moesten we, ook omwille van de tijd, de snelweg pakken.
Eindeloos aan het stuur hangen. Hier ben je met een lichte motor duidelijk de mindere van de auto's die soms met zo'n 200 km/hr voorbijrazen.
Het was inmiddels 30+C, maar zolang je rijdt is het goed te doen.
Tegen de avond weer naar een camping, de receptie was inmiddels gesloten, maar volgens een local kon je gaan staan waar je wilde. Ruimte zat, er waren dan ook 450 plaatsen.
Het sanitair was dik in orde en er waren zoveel douches, dat je bijna verdwaalde.
Ik heb ze geteld; er waren 9 wc's op een rijtje en dat alleen al aan de heren-zijde.
Het is eigenlijk nooit zo prettig om zo naast elkaar op de wc te zitten met alleen een schotje ertussen.
Een tijdje geleden zat er iemand op de wc naast me. Hij zat zichzelf mompelend moed in te spreken, waarna er een paar diepe zuchten volgden gevolgd door luide knallen. Over de geuren maar niet te spreken.

Natuurrlijk stond onze shampoo nog bij de vorige camping(Karl), maar gelukkig was hier ook iemand z'n shampoo vergeten, waar wij weer gebruik van konden maken.

De volgende ochtend weer voor dag en dauw.
Ff croissantjes halen inpakken en gaan, want Holland is nog ver.
Tijdens het inpakken klonk er echter een beangstigend gesis.
Ter geruststelling, geen gevaarlijke slangen maar het was alleen maar de voorband van Karl z'n motor die spontaan leegliep.
Wat nu; geen bandenlichters, plakzetjes etc. bij de hand.
Volgens de navigatie was er tig km. verderop een soort motorzaak.

Toch maar even vragen aan een paar mannen die de heggen aan het knippen waren en zoals wel vaker gebeurt, waren we spoedig omringt door hegknippende mannen ( die het werk natuurlijk even neerlegden) en die zeer behulpzaam waren. 
Ze haalden zelfs nog een imbussetje om het wiel los te  halen, maar die pastte niet. Gelukkig wisten ze in het dorp een Yamaha dealer, waar we  het telefoonnummer van kregen. 
Helaas kregen we het antwoordapparaat aan de lijn, waardoor we vreesden dat "Doni" (zo heette hij) gesloten was, maar volgens de heggeknippers woonde hij naast de zaak en kon je altijd nog proberen daar aan te bellen. 
Karl op pad en om een lang verhaal kort te maken: .....tegen twaalven was alles gefixed en vertrokken we.
Voor de echte kenners: De oorzaak van de lekke band was het velglint.
Achteraf beseften we hoeveel geluk we hadden dat het hier gebeurde en niet langs de snelweg of waar dan ook.
Zo zie je maar, teveel avontuur is ook niet goed, maar wel als bladvulling.

Even over de snelweg naar Trier. Achteraf niet zo'n goed idee, want het was er druk en warm.
Ter informatie voor de niet motorrijders: de uitlaat zit pal onder je zadel. Dus als je stilstaat loopt de temperatuur van je achterste snel op.
Broodje eten aan de oever van de Moezel en daarna zo snel mogelijk naar huis .... of zullen we toch maar eerst die spannende route met maximaal bochtenwerk naar Bitburg nemen.
Natuurlijk kreeg Karl onderweg ook nog een boerenpaadje tussen de wijnhellingen in het oog wat even (per motor) beklommen moest worden, maar daarna was het uit met de pret en werden 350 lange snelwegkilometers overbrugd.

Nou, dat was,m weer. 
Bedankt voor de aandacht.