dag 2, if you have a problem, fix it with a hammer, if that doesn't work, than it's the electronic!
19 augustus 2017
Ik word op een onnatuurlijk vroeg tijdstip (kwart voor acht) wakker door lawaai van de trein die achter de camping langs rijdt. De verwachtte regen voor vanochtend is gelukkig niet gekomen en ik besluit maar meteen om m'n spullen op te ruimen en eten te maken. Het wordt maar eens tijd voor een droogvoermaaltijd met appelvlokken en havermout, deze moeten per slot van rekening ook gegeten worden, anders is het alleen maar ruimtevulling in m'n tassen, die bijna halfvol zitten met het spul. Even de brander zoeken.... .... .... die ligt dus nog thuis :( . Dan maar de broodjes van gisteren. Gelukkig zit er een outdoorwinkel in de buurt waar ze vast wel een brander hebben. Branders hebben ze in alle soorten en maten. Even later sta ik weer buiten met een prachtige benzinebrander.
Ik rijd de snelweg op en stel de navigatie in op Slovenië, nog 891 km te gaan. Fijn, nog zeker 600 kilometer tot aan de alpen over de snelweg.
Na een kilometer of twintig blijken alle knipperlichten het niet meer te doen. Hmm das gek, het komt weleens voor dat eentje het even niet meer doet en later weer wel, maar nu alle vier niet meer. Gelukkig heb ik nog handen en benen waar ik ook richting mee kan aangeven. Even later blijken de verlichting en de toeter het ook niet meer te doen. Ja, wat nu? Ik ben over het algemeen wel handig, maar elektra heb ik geen kaas van gegeten. Bij het volgende tankstation toch maar even een appje sturen naar het thuisfront of ze een foto van de elektrische schema's uit het werkplaatshandboek kunnen doorsturen. Ondertussen rijd ik door en probeer te bedenken wat het probleem veroorzaakt. In m'n hoofd gaat een hele waslijst voorbij met alle mogelijk doemscenarios. Maar met een beetje geluk is het alleen een zekering die kapot is. Bij het tankstation krijg ik gelukkig al snel bericht van het thuisfront met de juiste schema's. Hmm twee foto's van twee pagina's met een daarop doorlopend schema, erg lastig dus. Bij het tankstation is het erg druk en warm en ik besluit dat er verderop op de snelweg misschien wel een betere en rustigere plek is om de boel te fixen. Helaas doet nu voor het wegrijden een van de doemscenarios voor, de motor wil niet meer starten. M'n stressniveau schiet nu direct van level 10 naar level 100 en ik vraag me weer af waarom ik hier met deze motor sta. Één schrale troost heb ik en dat is dat het elektrische schema van m'n nieuwe motor waarschijnlijk uit zes pagina's bestaat ipv twee.
Naast de shop van de shell sta ik de motor af te laden om vervolgens maar eens de zekeringen onder het zadel te bekijken. In de shop had ik al wat zekeringen gekocht, dus het moet zo gefixed zijn. Helaas, beide zekeringen zijn nog goed en ik heb voor het geval dat ook nog eens de verkeerde zekeringen gekocht. Wat nu? Gelukkig hebben ze in de shop ook spanningszoekers. Dan maar alle bedrading afgaan met de spanningszoeker. De meeste kabels lijken oké. Dan maar de kap van de koplamp eraf. Bij het eraf halen van de kap wordt al gelijk duidelijk wat het probleem is. Er zijn twee stekkers losgekomen, één van de knipperlichten en dergelijke en de ander van het startrelais. Gelukkig, de stekkers gaan weer aan elkaar en alles doet het weer. Ondertussen ben ik twee uur verder en sta ik gutsend van het zweet de motor weer te bepakken als ik erachter kom dat de tas op de tank de veroorzaker van het probleem was. De lus die om het stuur heen ging was achter de kabels blijven hangen. Dat ook weer opgelost.
Met een voldaan gevoel spring ik op de motor en weer terug de snelweg op.
Af en toe regent het en er zijn een paar ongelukken gebeurt waardoor er file is ontstaan. Triomfantelijk haal ik in de file een paar mensen in die ik tijdens mijn getob bij het tankstation heb zien tanken.
Om een uur of acht vind ik het wel weer genoeg en ga ik op zoek naar en camping.
Aangekomen op de camping mag ik m'n tentje opzetten op een van de mooiste grasvelden die ik ooit heb gezien.
Bij het opzetten van de tent is er verderop al onweer in de lucht te zien. Twintig minuten later barst de regen wind en onweer los. Alle scheerlijnen die er aan de tent zitten (twee ontbreken er overigens) moet worden bijgezet en alsnog drukken de windvlagen de tent helemaal vlak. Zelfs de motor kan ik niet als ankerpunt gebruiken omdat die zowat omwaait. Oké uhmm ja wat nu, ik sta in het donker en probeer in de stromende regen en wind met een gebrek aan middelen m'n tent overeind te houden en heb geen idee hoelang het gaat duren voor dit voorbij is. Gelukkig komt daar de camping eigenaresse te hulp. Als een konijn sta ik in de felle zaklamp van het vrouwtje te staren als ze me vraagt:'' gaat het goed?'', uhh nou nee, m'n tent gaat plat. '' je mag wel in het hutje verderop slapen'', oké en m'n spullen dan? ''Die kun je daarheen brengen'', met deze wind? '' je kunt ze ook hier laten'' en ze gaat weer snel naar binnen. Op zich is het niet zo'n gek idee om in het hutje te bivakkeren, maar als ik de tent hier laat waait hij zeker weg.
Al m'n belangrijke spullen gooi ik alvast in een tas zodat die alvast veilig zijn, vervolgens probeer ik de tent te redden door zelf een extra scheerlijn te maken en de rest van de haringen in de grond te drukken. Net als m'n prachtige scheerlijn in de grond staat begint het gelukkig iets minder te waaien. Het regent nog wel hard en ik besluit dat het misschien handig is om onder het afdakje van het hutje te gaan koken. Bij het hutje zijn een paar Nederlanders bezig om ook het hutje te betrekken, als de jongen net aan me vraagt of ik van de camping ben? In het Nederlands zeg ik nee, waarna hij het in het Engels nog een keer vraagt. (Oké wat begrijp je niet aan '!nee ik hoor niet bij de camping''?) Nou ja dat is dan duidelijk. Vervolgens krijg ik de vraag of ik ook van plan was om in het hutje te slapen? Uhmm ja als de wind niet helemaal gaat liggen wel. '' ow nou ik ga er ook met m'n vriendin slapen, maar ik denk dat ze het wel goed vind'', uhh oké. De jongen is bezig met z'n vader om hun tentje in het hutje te prakken als daar een van de eigenaressen weer is, die even haarfijn uitlegt dat het niet de bedoeling is dat de mensen met de tent en de caravan niet in de hut mogen slapen en dat de ''motorrader'' (ik dus) het recht over de hut krijg en niet zij omdat ze het niet gevraagd hebben enz. enz. Ondertussen ben ik één meter verderop behoorlijk ongemakkelijk bezig op het tafeltje onder de overkapping met het in het donker proberen uit te vinden hoe mijn mooie nieuwe brander werkt, erg lastig.. Helaas laait het vuur van m'n brander niet op, maar wel de discussie naast me, zeker als de dochter, de vrouw en de andere zonen van de man zich er mee gaan bemoeien. De vrouw van de camping is daar ook niet van gediend en kan zich met typisch Duits temperament haar in haar eentje staande houden tegen de vijf of zes overhitte Nederlanders, die met argumenten komen als; ''we hebben teveel betaald'' en ''we willen ons geld terug'' (ik meen het serieus). Op het moment dat de vrouwen onderling bijna met elkaar op de vuist gaan dreigt de vrouw van de camping de politie te bellen, waarna het gelukkig iets rustiger wordt. Voor mij wordt het allemaal teveel en besluit dat het niet hard genoeg regent om niet in de regen te koken en vertrek weer naar m'n tent.
De brander werkt nog niet mee en lekt wel een beetje benzine. Eindelijk heb ik door hoe het werkt als daar net weer de vrouw van de camping is die haar excuses aan mij wil aanbieden en mij het hutje weer aanbied, ik bedank haar vriendelijk en geef aan dat als het weer hard gaat waaien ik er wel gebruik van wil maken. Ik krijg alsnog de sleutel en bied excuses aan voor m'n landgenoten.
Terug naar de brander, ow ja ik hoef hem alleen nog aan te steken... dikke gele vlammen schieten overal van onder de brander vandaan, kennelijk heeft hij al die tijd doorgelopen en ligt er nu een plasje brandende benzine onder de brander. Uit angst voor het klapstuk op deze geweldige avond trek ik snel de brander weg en doof ik het vuur met de slippers. Als daar een van mijn landgenoten weer is, enigszins geïnteresseerd vraagt hij naar mn motor en m'n plannen voor de vakantie als hij kijkend naar zijn caravan plotseling weer weg is, kennelijk was de koffie net klaar.
Nou ja dan, kan ik nu eindelijk eens gaan eten.
Ik rijd de snelweg op en stel de navigatie in op Slovenië, nog 891 km te gaan. Fijn, nog zeker 600 kilometer tot aan de alpen over de snelweg.
Na een kilometer of twintig blijken alle knipperlichten het niet meer te doen. Hmm das gek, het komt weleens voor dat eentje het even niet meer doet en later weer wel, maar nu alle vier niet meer. Gelukkig heb ik nog handen en benen waar ik ook richting mee kan aangeven. Even later blijken de verlichting en de toeter het ook niet meer te doen. Ja, wat nu? Ik ben over het algemeen wel handig, maar elektra heb ik geen kaas van gegeten. Bij het volgende tankstation toch maar even een appje sturen naar het thuisfront of ze een foto van de elektrische schema's uit het werkplaatshandboek kunnen doorsturen. Ondertussen rijd ik door en probeer te bedenken wat het probleem veroorzaakt. In m'n hoofd gaat een hele waslijst voorbij met alle mogelijk doemscenarios. Maar met een beetje geluk is het alleen een zekering die kapot is. Bij het tankstation krijg ik gelukkig al snel bericht van het thuisfront met de juiste schema's. Hmm twee foto's van twee pagina's met een daarop doorlopend schema, erg lastig dus. Bij het tankstation is het erg druk en warm en ik besluit dat er verderop op de snelweg misschien wel een betere en rustigere plek is om de boel te fixen. Helaas doet nu voor het wegrijden een van de doemscenarios voor, de motor wil niet meer starten. M'n stressniveau schiet nu direct van level 10 naar level 100 en ik vraag me weer af waarom ik hier met deze motor sta. Één schrale troost heb ik en dat is dat het elektrische schema van m'n nieuwe motor waarschijnlijk uit zes pagina's bestaat ipv twee.
Naast de shop van de shell sta ik de motor af te laden om vervolgens maar eens de zekeringen onder het zadel te bekijken. In de shop had ik al wat zekeringen gekocht, dus het moet zo gefixed zijn. Helaas, beide zekeringen zijn nog goed en ik heb voor het geval dat ook nog eens de verkeerde zekeringen gekocht. Wat nu? Gelukkig hebben ze in de shop ook spanningszoekers. Dan maar alle bedrading afgaan met de spanningszoeker. De meeste kabels lijken oké. Dan maar de kap van de koplamp eraf. Bij het eraf halen van de kap wordt al gelijk duidelijk wat het probleem is. Er zijn twee stekkers losgekomen, één van de knipperlichten en dergelijke en de ander van het startrelais. Gelukkig, de stekkers gaan weer aan elkaar en alles doet het weer. Ondertussen ben ik twee uur verder en sta ik gutsend van het zweet de motor weer te bepakken als ik erachter kom dat de tas op de tank de veroorzaker van het probleem was. De lus die om het stuur heen ging was achter de kabels blijven hangen. Dat ook weer opgelost.
Met een voldaan gevoel spring ik op de motor en weer terug de snelweg op.
Af en toe regent het en er zijn een paar ongelukken gebeurt waardoor er file is ontstaan. Triomfantelijk haal ik in de file een paar mensen in die ik tijdens mijn getob bij het tankstation heb zien tanken.
Om een uur of acht vind ik het wel weer genoeg en ga ik op zoek naar en camping.
Aangekomen op de camping mag ik m'n tentje opzetten op een van de mooiste grasvelden die ik ooit heb gezien.
Bij het opzetten van de tent is er verderop al onweer in de lucht te zien. Twintig minuten later barst de regen wind en onweer los. Alle scheerlijnen die er aan de tent zitten (twee ontbreken er overigens) moet worden bijgezet en alsnog drukken de windvlagen de tent helemaal vlak. Zelfs de motor kan ik niet als ankerpunt gebruiken omdat die zowat omwaait. Oké uhmm ja wat nu, ik sta in het donker en probeer in de stromende regen en wind met een gebrek aan middelen m'n tent overeind te houden en heb geen idee hoelang het gaat duren voor dit voorbij is. Gelukkig komt daar de camping eigenaresse te hulp. Als een konijn sta ik in de felle zaklamp van het vrouwtje te staren als ze me vraagt:'' gaat het goed?'', uhh nou nee, m'n tent gaat plat. '' je mag wel in het hutje verderop slapen'', oké en m'n spullen dan? ''Die kun je daarheen brengen'', met deze wind? '' je kunt ze ook hier laten'' en ze gaat weer snel naar binnen. Op zich is het niet zo'n gek idee om in het hutje te bivakkeren, maar als ik de tent hier laat waait hij zeker weg.
Al m'n belangrijke spullen gooi ik alvast in een tas zodat die alvast veilig zijn, vervolgens probeer ik de tent te redden door zelf een extra scheerlijn te maken en de rest van de haringen in de grond te drukken. Net als m'n prachtige scheerlijn in de grond staat begint het gelukkig iets minder te waaien. Het regent nog wel hard en ik besluit dat het misschien handig is om onder het afdakje van het hutje te gaan koken. Bij het hutje zijn een paar Nederlanders bezig om ook het hutje te betrekken, als de jongen net aan me vraagt of ik van de camping ben? In het Nederlands zeg ik nee, waarna hij het in het Engels nog een keer vraagt. (Oké wat begrijp je niet aan '!nee ik hoor niet bij de camping''?) Nou ja dat is dan duidelijk. Vervolgens krijg ik de vraag of ik ook van plan was om in het hutje te slapen? Uhmm ja als de wind niet helemaal gaat liggen wel. '' ow nou ik ga er ook met m'n vriendin slapen, maar ik denk dat ze het wel goed vind'', uhh oké. De jongen is bezig met z'n vader om hun tentje in het hutje te prakken als daar een van de eigenaressen weer is, die even haarfijn uitlegt dat het niet de bedoeling is dat de mensen met de tent en de caravan niet in de hut mogen slapen en dat de ''motorrader'' (ik dus) het recht over de hut krijg en niet zij omdat ze het niet gevraagd hebben enz. enz. Ondertussen ben ik één meter verderop behoorlijk ongemakkelijk bezig op het tafeltje onder de overkapping met het in het donker proberen uit te vinden hoe mijn mooie nieuwe brander werkt, erg lastig.. Helaas laait het vuur van m'n brander niet op, maar wel de discussie naast me, zeker als de dochter, de vrouw en de andere zonen van de man zich er mee gaan bemoeien. De vrouw van de camping is daar ook niet van gediend en kan zich met typisch Duits temperament haar in haar eentje staande houden tegen de vijf of zes overhitte Nederlanders, die met argumenten komen als; ''we hebben teveel betaald'' en ''we willen ons geld terug'' (ik meen het serieus). Op het moment dat de vrouwen onderling bijna met elkaar op de vuist gaan dreigt de vrouw van de camping de politie te bellen, waarna het gelukkig iets rustiger wordt. Voor mij wordt het allemaal teveel en besluit dat het niet hard genoeg regent om niet in de regen te koken en vertrek weer naar m'n tent.
De brander werkt nog niet mee en lekt wel een beetje benzine. Eindelijk heb ik door hoe het werkt als daar net weer de vrouw van de camping is die haar excuses aan mij wil aanbieden en mij het hutje weer aanbied, ik bedank haar vriendelijk en geef aan dat als het weer hard gaat waaien ik er wel gebruik van wil maken. Ik krijg alsnog de sleutel en bied excuses aan voor m'n landgenoten.
Terug naar de brander, ow ja ik hoef hem alleen nog aan te steken... dikke gele vlammen schieten overal van onder de brander vandaan, kennelijk heeft hij al die tijd doorgelopen en ligt er nu een plasje brandende benzine onder de brander. Uit angst voor het klapstuk op deze geweldige avond trek ik snel de brander weg en doof ik het vuur met de slippers. Als daar een van mijn landgenoten weer is, enigszins geïnteresseerd vraagt hij naar mn motor en m'n plannen voor de vakantie als hij kijkend naar zijn caravan plotseling weer weg is, kennelijk was de koffie net klaar.
Nou ja dan, kan ik nu eindelijk eens gaan eten.
