Dag 6 bomen, bos en bosbouwers

Ik wordt wakker van de zon die op de tent staat te branden, wat een goed teken is, want het is mooi weer en het is warm. Een snelle start zit er vandaag weer niet in en ik vertrek pas om elf uur. Verderop pak ik m'n route op, die volgens de tomtom eindeloos door de bossen gaat. De paden in het bos zijn geweldig. Het rijden over de onverharde paden gaat steeds soepeler en ik begin het gevoel steeds meer te pakken te krijgen. In de bochten lukt het om bijna volledig met het achterwiel driftend door de bocht te gaan. Tot daar opeens een tractor aan de andere kant van de bocht staat. Slippend kom ik tot stilstand tot net naast de tractor. Beiden schrikken we ons eigen een ongeluk, maar het ging gelukkig goed. Het is in ieder geval wel iets om rekening mee te houden voor de rest van de dag. 'S middags stop ik bij een restaurantje en besluit ik om maar eens vervroegd avondeten te houden omdat er eigenlijk niets anders op het menu staat. Ik rijd verder door het prachtige heuvellandsschap en stop op een mooie plek om een foto te maken van de bergen in de verte. Verderop is een oude man bezig met z'n kruiwagen. Ik sta wat te rommelen met de accu van de camera als plotseling de man (nu zonder kruiwagen) naast me staat. Ik geef de man een hand en stel me voor. Hij doet hetzelfde, maar blijkt alleen Sloveens te spreken. Dan blijft het stil. Geïnteresseerd kijkt de man naar de motor en blijft zwijgen. Ik probeer uit te leggen dat het hier erg mooi is. Hij zegt iets terug een weer blijft het stil. Woont u daar verderop in het huis daar? Kijk er komt leven in ons gesprek. Jaja klinkt het en zegt er nog wat achteraan. Omdat ik toch met de camera in de hand sta vraag ik de man of ik een foto van hem mag maken. Ik maak de foto en vraag vervolgens of hij er ook een van mij kan maken. Met z'n grote vingers probeert hij de camera te bedienen en het lukt om een foto van mij te maken. Ik zeg de man gedag en hij zwaait me uit.
Het begint al laat te worden. Het plan was om aan het einde van de dag de route door Slovenië af te maken, maar aan het einde van de route zitten geen campings. Ik besluit om zo ver mogelijk door te rijden over de route en dan via een doorgaande weg naar de kust van Kroatië te gaan. Om zeven uur besluit ik maar van de route af te wijken en een camping in de tomtom op te zoeken. De doorgaande weg is iets anders dan die we in Nederland kennen. Tot mijn vreugde is dit namelijk ook gewoon een onverharde bosweg. Wat het wel lastig maakt is het feit dat het hierdoor wel een stuk langer duurt om bij de camping aan te komen. Maar gelukkig weet ik een hoop tijd goed te maken op de tomtom, want die rekent met andere snelheden dan dat ik rijdt over de onverharde paden. Op een gegeven moment kom ik op een grote weg die naar de grens met Kroatië leid. Tot m'n verbazing is er controle bij de grens. Het stelt gelukkig niet meer voor dan dat ik m'n paspoort moet laten zien en ik kan doorrijden. De grens ligt in het midden van de rivier en halverwege de brug kijk ik om en maak ik nog een foto van de controlepost als het ne opvalt dat er grote hekken met rollen prikkeldraad langs de rivier staan. Later blijkt dat Slovenie een van de landen was die langs de grenzen hekken heeft neergezet om de vluchtelingenstroom te stoppen.
Net voor de zonsondergang kom ik bij de camping aan en zet ik de tent op op het rotsige veldje.