Dag 5 begin van de Trans Euro Trail

Om half vijf word ik wakker van de Amerikaanse die haar spullen pakt en vertrekt. Normaal gesproken hoef ik me maar om te draaien en val ik direct weer in slaap, zo gaat het tenminste als de wekker gaat. Na tien minuten walker liggen schiet het me te binnen dat dit waarschijnlijk de ideale gelegenheid is om een time lapse van de zonsopkomst te maken. Na wat gehannes met het statief in het raamkozijn is het gelukt om de camera te installeren. Ik spring weer in bed en wordt een paar uur later van de wekker. Deze keer lukt het helaas wel om me om te draaien en door te slapen, waardoor ik alsnog en half uur later wakker wordt.
Het plan voor vandaag is als volgt: spullen inpakken, stukje schrijven, motor bepakken en beginnen aan de route.
Dat lijkt altijd makkelijker dan het is, het duurt in ieder geval altijd langer dan gepland ook deze keer. Uiteindelijk zeg ik gedag tegen Chris en vertrek ik om elf uur.
Ik laad de route in de tomtom en ik vertrek. Het is een klein stukje rijden naar waar ik de route kan oppikken. Een paar kilometer vanaf het begin probeer ik de route op te pakken, maar de tomtom wol helaas niet meewerken. Hij stuurt me steeds naar het begin van de route. Na een kwartier geklooi met het apparaat ben ik het zat en besluit toch maar die paar kilometer naar het begin te rijden. Eenmaal daar aangekomen wordt het niet veel makkelijker als ik erachter kom dat dit eigenlijk het einde is van de route an dat hij daarom steeds hierheen wilde. Na nog een kwartier klooien lukt het niet om de route om te draaien en besluit ik zelf maar de route na te bootsen door allemaal punten op de kaart te zetten.
Na een tijdje over de normale weg te rijden begin ik me af te vragen wanneer de onverharde wegen nu eigenlijk komen.
Plotseling besef ik me dat dezelfde route ook door Nederland gaat en dat hiervan ook een groot gedeelte over de normale weg gaat. Gelukkig wordt ik verderop getrakteerd op een prachtig onverhard pad dat door het bos naar de top van de heuvel gaat. Bovenop de heuvel is een geweldig uitzicht (zie een van de foto's) en er staat een tafeltje en een bankje, waar ik rustig m'n eten kan klaarmaken.
De route gaat verder door leuke dorpjes en over steeds mooiere paden.
Aan het einde van de middag stop ik bij een supermarkt om wat drinken te halen. Na even relaxen op het pleintje naast de supermarkt sta ik even te rommelen met de tomtom, als daar een chauffeur van een vrachtwagen geïnteresseerd naar m'n gps staat te kijken. Hij vraagt naar waar ik heen ga en kijkt vervolgens naar de route op de tomtom. Nee nee nee, deze route heeft veel teveel bochten. Ik probeer hem uit te leggen dat dit een off road route is die ik volg. Het dringt niet echt tot hem door en hij komt met zijn betere route. Hij dreunt de namen van een aantal steden op en nadat ik die herhaald heb heeft hij er vertrouwen in dat het goedkomt. Ik daarentegen denk er anders over en ik vervolg de oude route weer.
Verderop rijd ik over een heuvel en kan ik in de verte de Middellandse zee zien. M'n route gaat eigenlijk landinwaarts, maar ik wil graag naar zee. Ik zoek een camping op on de buurt van Trieste en vertrek in die richting. Onderweg kom ik een andere mooie camping tegen waarvan ik twijfel of ik niet beter daarheen kan gaan. Toch rijdt ik verder naar Trieste. Daar aangekomen blijkt de camping aardig vol te zitten en krijg ik een soort van parkeerplaats toegewezen met kiezelstenen. Daar bedank ik voor en ik ga weer terug in de richting van de betere camping die ik onderweg tegen kwam. Daar aangekomen komt de eigenaar mij op m'n plek verwelkomen met een karaf vol met zoet ruikend spul en een bekertje. Dat kan de motorrijder wel gebruiken na een dag lang rijden. Ik giet het bekertje vol en vervolgens giet ik deze achterover om erachter te komen dat het witte wijn is. Lekker hoor in een keer een beker wijn weggieten op je nugtere maag.