Dag 13, 14 en 15 Plitvice meren en meer!

Ik word vrij vroeg wakker van de wekker en besluit alvast m'n spullen in te pakken en aan het ontbijt te gaan. Het plan was om zo vroeg mogelijk naar de Plitvice meren en watervallen te gaan en wel zo vroeg mogelijk omdat het dan nog rustig is. Bij de receptie vraag ik of het mogelijk is om m'n bagage te laten staan zodat die niet op de motor hoeft te blijven terwijl ik door het park loop. Gelukkig is het geen probleem en mag ik de hele bende in de leefruimte van het hotelpersoneel achterlaten. Wel  trek ik m'n volledige motoroutfit aan omdat het nog een stuk rijden is naar de meren. Bij de parkeerplaats aangekomen van de entree van de meren sta ik even te twijfelen of het nodig is om te betalen met de motor. Laat ik me maar eens aan de regels houden en door de slagboom gaan. Bij de ingang is het vrij druk en sta ik een tijdje te wachten tot ik aan de beurt ben. Bij de kassa wordt er gevraagd hoeveel tickets ik wil hebben. Één studententicket alstublieft, waarop er wordt gevraagd of ik m'n studentenkaart bij me heb. Die ben ik vergeten. Oke dan wordt het 180 kuna, oftewel het normale tarief. Toch houd ik vol dat ik student ben en 110 kuna wil betalen. Dan moet ik je studentenkaart zien. Oké dan, na even zoeken naar welk pasje het meest op een studentenkaart lijkt kom ik op de asbestherkenningspas uit. Per ongeluk pak ik het verkeerde kaartje uit m'n portemonnee en heb ik de OV business card van het werk te pakken, niet erg handig. Nadat de kassière het pasje grondig heeft bekeken krijg ik toch het studententarief. Met een enorme grijns loop ik weg van de kassa en ga ik het park in. Het gebied bestaat uit allerlei verschillende meren die onderling met elkaar verbonden zijn met watervallen. Het water in de meertjes is prachtig turquoise blauw. Helaas heb ik m'n goeie camera niet bij me omdat de accu's leeg zijn en ik er onderweg achter kwam dat deze niet zijn op te laden via de camera. Nou ja, dan maar met de telefoon en de action cam foto's maken. Via een netwerk van paadjes en houten vlonders kan je langs de meren en watervallen lopen. Het uitzicht vanaf de heuvel op de meertjes is geweldig! Mocht je naar Kroatië gaan, dan moet je zeker hier een keer zijn geweest. Wat minder geweldig is is het feit dat ik hier met m'n motorpak en een paar krakende en piepende motorcrosslaarzen rondloop. Af en toe is het kraken en piepen van de laarzen wel handig als je een beetje wil doorlopen, want mensen horen je van achter aankomen en kijken verbaasd om, om te zien waar dat geluid vandaan komt. Na een paar uur heb ik het wel gezien en besluit ik weer terug te gaan. Bij de parkeerautomaat kom ik erachter dat het gratis is voor motoren. Kijk eens aan, als student en motorrijder kom je hier het goedkoopst uit! Ik gooi het parkeerticket weg en stap op de motor. Bij de slagboom kom ik erachter dat dat niet handig was, aangezien hij niet opengaat. Dan maar de stoep op en eromheen. De stoep waar ik vanaf moet is vrij hoog en ik besluit dat ik het beste er maar op het achterwiel vanaf kan rijden. Door het gebrek aan de zware bagage komt het voorwiel een behoorlijk eind van de grond en kijken een aantal mensen die staan te wachten voor het parkeren verbaasd op.

Terug bij het hotel laadt ik de motor op, smeer ik de ketting en komt het idee in me op om m'n laarzen ook maar eens te smeren. Het werkt!  Had ik dat nou maar een week eerder gedaan, dat had me een hoop verbaasde blikken gescheeld in de supermarkt, op de camping en op het terras. Ik rijdt richting het begin van m'n route en begin aan het laatste stuk door Kroatië. Het uitzicht vanaf de bergen is grandioos en de route is ook weer perfect. Na een tijdje rijden neem ik afscheid van de route en ga ik richting Slovenië naar een camping die erg goed bevallen was. Net na zonsondergang kom ik op de camping aan, als de eigenaar me herkent en me een mooie plek geeft. Even later is hij terug met een volle karaf witte wijn en herinner ik me weer waarom deze camping zo goed was.

Dag 14

Het ochtendritueel gaat weer zoals altijd en om half twaalf zit ik op de motor. Bestemming voor vandaag: camping Reutte in Reutte, Oostenrijk. Daar staan namelijk m'n ouders op een camping en het zou wel leuk zijn om ze daar te ontmoeten. Ik voer het in op de tomtom en zie dat ik voor vandaag nog 500 kilometer moet rijden en dat ik daar met tussen zeven en acht vanavond aan zal komen. De route gaat de snelweg op en al gauw zit ik in Italië. Het wordt vandaag vooral snelwegrijden en er gebeurt onderweg niet veel meer dan dat ik een keer 1,91 voor één liter benzine betaal, terwijl ik aan het einde van de dag in Oostenrijk 1,18 voor één liter betaal. Tegen het einde van de middag gaat de route binnendoor door de Dolomieten en kan ik genieten van de prachtige bergen. Even later scheur ik met een bepaald liedje in m'n hoofd over de Brennerpass (rara welke) en kom ik niet veel later bij m'n ouders aan op de camping. Best grappig om je ouders zo ver van huis tegen te komen. Vanavond geniet ik van het feit dat de tent niet hoeft worden opgezet en mag ik de voortent met Paint (onze hond) delen.

Dag 15

Ik sta vanochtend (door m'n ouders) veel vroeger dan normaal op. Daarnaast verbreek ik m'n record van vroeg vertrekken, want al om 10 uur zit ik op de motor. Wat overigens niet geheel onverstandig is, omdat het plan voor vandaag is om helemaal naar huis te rijden en ik de tijd nodig zal hebben om de 830 kilometer naar huis te rijden. Voor het eerst gebruik ik de functie ''rijd naar huis'' op de tomtom, waarna hij even staat te rekenen. De route gaat de snelweg op en na een half uur zie ik al donkere wolken voor me verschijnen. Op een parkeerplaats stop ik snel om m'n regenpak aan te trekken, aangezien het waarschijnlijk de komende uren zal blijven regenen. Ja hoor, daar begint het al. De regen komt met bakken naar beneden en ik voel het langzaam m'n laarzen en broek inkruipen. Verderop stop ik om te tanken en kom ik na het afrekenen m'n ouders weer tegen die ook onderweg naar huis zijn, maar iets later vertrokken zijn. Na een bak koffie samen te hebben gedronken stap ik weer op en zeg alvast ''tot vanavond''. Dat was niet helemaal nodig, aangezien we elkaar op de snelweg nog zes keer zijn tegengekomen, ik kwam ze voorbij in de file en even later haalde ze me weer met 130 km/u in. Bij de twee volgende tankstops kwam ik ze overigens weer tegen. Gelukkig klaarde het weer in de buurt van Koblenz op en kon ik tot aan Nederland droog verder rijden en had ik in Tilburg nog even een korte bui. Verderop zie ik de bui groeien en besluit ik maar om hard door te rijden naar Maassluis. Om half tien kom ik 's avonds weer gelukkig weer veilig thuis aan. Uiteindelijk ben ik zelfs een kwartier eerder dan m'n ouders thuis.

Al met al was het een geweldige vakantie waar ik met veel plezier naar terug kijk! Ik kan nu al niet wachten tot de volgende vakantie!