Srivilas - Istanbul
26 juli 2015 - Istanboel, Turkije
Tijdzone
Vandaag doe ik rustig aan en rijd Door naar Istanbul. S'ochtends verslaap ik me door m'n wekker uit te zetten en wordt om half elf wakker. Wat eigenlijk niet uitmaakt, want ik heb toch vakantie en ik hoef pas om twaalf uur uit te checken. Om half twaalf wordt ik door de receptie gebeld met de vraag of ik nog een nacht blijf? Hoezo dan? Ik hoef toch pas twaalf uur weg te zijn en het is nog half twaalf, no sir it is half past twelve! Ow ja, shit, ik ben over de tijdzone heen, dan maar snel inpakken en wegwezen.
Het is maar 60 kilometer rijden naar het centrum van Istanbul en ik denk er binnen een uurtje te zijn als het meezit. Onderweg kom ik erachter dat istanbul gigantisch groot is en de buitenwijken al 25 kilometer voor het centrum liggen. Ook niet heel gek, ik lees net dat istanbul de grootste stad is van Europa en 14 miljoen inwoners heeft. De eerder rustige snelweg verandert naarmate ik verder rijdt in een enorme chaos waarbij het betere filerijden om de hoek komt kijken. Auto's en vrachtwagens snijden elkaar links en rechts de pas af, tussen de file door moet ik ook nog eens enkele verkopers zien te ontwijken die tussen de auto's doorlopen. Op een gegeven moment zie ik een andere motorrijder die slimmer is als ik en gewoon over de lege vluchtstrook rijd. Waarom eigenlijk ook niet, het is veiliger, sneller en de camera's die de vluchtstrook controleren kijken alleen naar voren en daar heb ik geen kenteken. Even later rijd ik door het centrum op zoek naar een hotel, wat niet echt lukt want mijn garmin geeft aan dat ik door straten heen moet die eenrichtingsverkeer zijn. Na een tijd zoeken vind ik het hotel dat in de lonely planet staat. Het is een erg mooi en net hotel aan de rand van het centrum en van de bosporus. Mijn kamer en het dakterras hebben een prachtig uitzicht over de zee en het centrum. Nadat ik mijn spullen in de kamer heb gezet neem ik snel een douche. Net als ik klaar ben om het centrum in te gaan klopt de receptionist aan met slecht nieuws. De chauffeur van het hotel heeft bij het uitparkeren mijn motor geraakt en is hij omgevallen. Het standaard is volledig in tweeën en de handbeschermer heeft er gelukkig voor gezorgd dat de koppelingshendel nog recht is, maar de beschermer is wel krom. De man van het hotel geeft aan dat alle schade wordt vergoed en dat verderop een autogarage zit die mij kan helpen. Dus rijd ik naar de garage, die mij helaas niet kan helpen en mij doorverwijst naar de lokale lasser. De lasser denkt het probleem op te kunnen lossen door een stalen plaatje tussen te lassen. Dat gaat volgens mij alleen niet want het standaard is van aluminium en dat hecht niet op staal. Dus ga ik weer terug naar het hotel en op Internet op zoek naar een kawasaki dealer. Die is er wel, maar aan de andere kant van istanbul. Dan morgen maar. Ik loo weer naar beneden als blijkt dat de hoteleigenaar het standaard eraf heeft gehaald en hem gaat laten maken. Ik laat het erbij zitten en ga richting de blauwe moskee en de andere bezienswaardigheden. Het zijn allemaal fantastische dien om te zien, maar ik ben helaas te laat om nog het aya sofa en het topkapi paleis te bezichtigen. Dan morgen maar, eerst nog eten. De hoteleigenaar had me aangeraden om naar een restaurant hier verderop te gaan. Ik heb een tafel bovenop het dakterras met uitzicht op de bosporus; super! Bij het hotel teruggekomen blijkt m'n standaard er weer op te zitten, hij is weer aan elkaar gelast, het ziet er niet super uit, maar hij blijft in ieder geval staan. Misschien haal ik voor de zekerheid alsnog wel een andere als dat lukt.
Vandaag doe ik rustig aan en rijd Door naar Istanbul. S'ochtends verslaap ik me door m'n wekker uit te zetten en wordt om half elf wakker. Wat eigenlijk niet uitmaakt, want ik heb toch vakantie en ik hoef pas om twaalf uur uit te checken. Om half twaalf wordt ik door de receptie gebeld met de vraag of ik nog een nacht blijf? Hoezo dan? Ik hoef toch pas twaalf uur weg te zijn en het is nog half twaalf, no sir it is half past twelve! Ow ja, shit, ik ben over de tijdzone heen, dan maar snel inpakken en wegwezen.
Het is maar 60 kilometer rijden naar het centrum van Istanbul en ik denk er binnen een uurtje te zijn als het meezit. Onderweg kom ik erachter dat istanbul gigantisch groot is en de buitenwijken al 25 kilometer voor het centrum liggen. Ook niet heel gek, ik lees net dat istanbul de grootste stad is van Europa en 14 miljoen inwoners heeft. De eerder rustige snelweg verandert naarmate ik verder rijdt in een enorme chaos waarbij het betere filerijden om de hoek komt kijken. Auto's en vrachtwagens snijden elkaar links en rechts de pas af, tussen de file door moet ik ook nog eens enkele verkopers zien te ontwijken die tussen de auto's doorlopen. Op een gegeven moment zie ik een andere motorrijder die slimmer is als ik en gewoon over de lege vluchtstrook rijd. Waarom eigenlijk ook niet, het is veiliger, sneller en de camera's die de vluchtstrook controleren kijken alleen naar voren en daar heb ik geen kenteken. Even later rijd ik door het centrum op zoek naar een hotel, wat niet echt lukt want mijn garmin geeft aan dat ik door straten heen moet die eenrichtingsverkeer zijn. Na een tijd zoeken vind ik het hotel dat in de lonely planet staat. Het is een erg mooi en net hotel aan de rand van het centrum en van de bosporus. Mijn kamer en het dakterras hebben een prachtig uitzicht over de zee en het centrum. Nadat ik mijn spullen in de kamer heb gezet neem ik snel een douche. Net als ik klaar ben om het centrum in te gaan klopt de receptionist aan met slecht nieuws. De chauffeur van het hotel heeft bij het uitparkeren mijn motor geraakt en is hij omgevallen. Het standaard is volledig in tweeën en de handbeschermer heeft er gelukkig voor gezorgd dat de koppelingshendel nog recht is, maar de beschermer is wel krom. De man van het hotel geeft aan dat alle schade wordt vergoed en dat verderop een autogarage zit die mij kan helpen. Dus rijd ik naar de garage, die mij helaas niet kan helpen en mij doorverwijst naar de lokale lasser. De lasser denkt het probleem op te kunnen lossen door een stalen plaatje tussen te lassen. Dat gaat volgens mij alleen niet want het standaard is van aluminium en dat hecht niet op staal. Dus ga ik weer terug naar het hotel en op Internet op zoek naar een kawasaki dealer. Die is er wel, maar aan de andere kant van istanbul. Dan morgen maar. Ik loo weer naar beneden als blijkt dat de hoteleigenaar het standaard eraf heeft gehaald en hem gaat laten maken. Ik laat het erbij zitten en ga richting de blauwe moskee en de andere bezienswaardigheden. Het zijn allemaal fantastische dien om te zien, maar ik ben helaas te laat om nog het aya sofa en het topkapi paleis te bezichtigen. Dan morgen maar, eerst nog eten. De hoteleigenaar had me aangeraden om naar een restaurant hier verderop te gaan. Ik heb een tafel bovenop het dakterras met uitzicht op de bosporus; super! Bij het hotel teruggekomen blijkt m'n standaard er weer op te zitten, hij is weer aan elkaar gelast, het ziet er niet super uit, maar hij blijft in ieder geval staan. Misschien haal ik voor de zekerheid alsnog wel een andere als dat lukt.
